Πολιτική Κατάσταση
Η χώρα μας περνάει μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Ο λαός αναγκάζεται να εξυπηρετήσει ένα τεράστιο χρέος, για την δημιουργία και διόγκωση του οποίου δεν ρωτήθηκε. Οι κυβερνήσεις της χώρας έριξαν το καράβι στα βράχια και ζητούν από το λαό να πληρώσει τα σπασμένα. Σαν αποτέλεσμα των εξοντωτικών φόρων που επιβάλλονται για την εξυπηρέτηση του χρέους είναι η δραματική μείωση του ΑΕΠ και της κατανάλωσης, με αντίκτυπο στη λειτουργία και βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και η ανεργία βρίσκεται σε επίπεδα οικονομικού κραχ (στο μεγάλο κραχ των ΗΠΑ η ανεργία ήταν 25%, ποσοστό το οποίο έχουμε ξεπεράσει από καιρό). Ο λαός μας βιώνει μέρες που είχε να τις ζήσει μισό αιώνα. Τη μετανάστευση που έζησαν προηγούμενες γενιές, αναγκάζεται να βιώσει και η τωρινή γενιά. Την κατάσταση επιδεινώνουν η κατάρρευση των υποδομών και κρατικών υπηρεσιών, η λαθρομετανάστευση και η εγκληματικότητα. Οι θεσμοί βρίσκονται υπό πίεση και ο κοινωνικός ιστός έχει φθάσει στα όρια της αντοχής του.
Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική. Η χώρα μας βρίσκεται σε εξαιρετική θέση, προικισμένη με ένα ιδεώδες ήπιο κλίμα, φυσικό πλούτο, γεωγραφική ποικιλότητα και ομορφιά, ενώ διαθέτει μοναδική ιστορία και κουλτούρα. Έχουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο παγκοσμίως, διεθνώς αναγνωρισμένους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς δασκάλους που σταδιοδρομούν στα πιο ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου, ικανότατους και επιτυχημένους επιχειρηματίες αλλά και πολλούς ταλαντούχους και φιλότιμους πολίτες με μεράκι και δημιουργικότητα. Με τέτοιο φυσικό κεφάλαιο και ανθρώπινο δυναμικό θα μπορούσαμε να είμαστε μια ισχυρή οικονομική δύναμη και επίκεντρο πολιτισμού στα Βαλκάνια και την Ευρώπη.
O ρόλος των κομμάτων
Αντί γι’ αυτό όμως, η χώρα μας αγωνίζεται για επιβίωση. Το κομματικό κατεστημένο που μας έχει φέρει στη χρεωκοπία συνεχίζει τις ίδιες τακτικές που μας οδήγησαν εδώ: 
την εξυπηρέτηση των υποστηρικτών και των κομματικών στρατών του, τις μικροκομματικές και ανούσιες αντιμαχίες, και την πλήρη αδιαφορία για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και των πολιτών της. Δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Σκοπός τους δεν είναι η ευημερία των πολιτών της Ελλάδας, αλλά η ικανοποίηση των προσωπικών φιλοδοξιών των ηγετών και στελεχών τους. Τα υπάρχοντα μεγάλα κόμματα είναι μηχανισμοί επαγγελματικής αποκατάστασης των στελεχών τους, και ανάδειξης των δημαγωγών που θα προσελκύσουν τις αναγκαίες ψήφους για να αρπάξουν την εξουσία.
Δυστυχώς, η κρίση δεν έχει αλλάξει το σκηνικό. Τα παραδοσιακά κόμματα εμμένουν στις ίδιες τακτικές-πώς να αλλάξουν άλλωστε, αυτό είναι το DNA τους. Η τωρινή κυβέρνηση δυστυχώς εμφανίζει συμπτώματα του κομματικού κατεστημένου, και τα αποτελέσματά της μέχρι στιγμής δεν μας δίνουν ελπίδες.
Η πολιτική αναταραχή των τελευταίων χρόνων είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση πολλών νέων κομμάτων. Τα νέα κόμματα στην πλειονότητά τους ιδρύθηκαν:
- Είτε από αυτούς που γαλουχήθηκαν στη σήψη του κομματικού κατεστημένου και όψιμα ανακάλυψαν την δήθεν δυσαρέσκειά τους
- Είτε από νέα πρόσωπα που όμως στέλνουν το ίδιο μήνυμα: ψηφίστε εμάς, είμαστε καλύτεροι, τα λέμε πιο ωραία από τους άλλους. Και τα μεγάλα κόμματα όμως κάπως έτσι ξεκίνησαν...
Η μονοπώληση της δημόσιας ζωής από τα κόμματα έχει αποκλείσει τον πολίτη από την νομοθετική και κυβερνητική διαδικασία. Έτσι έχουν ψηφιστεί νόμοι και διατάξεις που ευνοούν λίγους εις βάρος των πολλών, που απαλλάσσουν εγκληματίες από τις ευθύνες τους, που υποθηκεύουν τη χώρα μας και το μέλλον της νέας γενιάς. Βλέπουμε κυβερνήσεις που αντί να εργάζονται για το καλό του πολίτη, βάζουν ως κύριο στόχο την διατήρηση και νομή της εξουσίας προς όφελος και αποκατάσταση των μελών και των υποστηρικτών τους. Ο απλός πολίτης δεν έχει επιλογές και έτσι η απογοήτευση και η αποχή από τα κοινά αυξάνεται, όπως δείχνει η συνεχώς αυξανόμενη αποχή από τις εκλογές.
Το πρόβλημα
Η πολιτική ζωή της χώρας μας μονοπωλείται από μεγάλα κόμματα τα οποία έχουν χάσει την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας του λαού, και κάποια άλλα τα οποία είτε δεν καταφέρνουν να εμπνεύσουν, είτε προσελκύουν ψήφους αντίδρασης στις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες.
Τα περισσότερα παλιά και νέα κόμματα βασίζονται στο κλασικό μοντέλο της τοποθέτησης σε ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, και προσπαθούν να πείσουν το εκλογικό σώμα ότι τα λένε καλύτερα από τους άλλους. Το μοντέλο «είμαστε καλύτεροι από τους άλλους, ψηφίστε μας» όμως έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: η εμπιστοσύνη μειώνεται όσο αυξάνεται η απόσταση από τους ιδρυτές/μέλη/ηγέτες. Κανένας δεν γνωρίζει ποιες είναι πραγματικά οι προθέσεις των νέων προσώπων στην πολιτική σκηνή. Επίσης, το εκλογικό σώμα έχει κουραστεί από τα νέα κόμματα και κινήσεις που έχουν εμφανιστεί. Ο πολίτης δεν γνωρίζει αν αυτοί που στηρίζει αξίζουν την εμπιστοσύνη του, ή θα καταλήξουν σαν τους προηγούμενους.
Ένας έντιμος και χαρισματικός ηγέτης θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει δεσμό εμπιστοσύνης με το εκλογικό σώμα. Όπως έχει δείξει η ιστορία όμως, οι χαρισματικοί ηγέτες δεν κάνουν απαραίτητα το καλό για τη χώρα.
Η γενικότερη κρίση
Δεν είναι όμως μόνο η οικονομική κρίση που είναι ανησυχητική, αν και είναι σήμερα σημαντική για τους περισσότερους Έλληνες. Αυτό είναι κατανοητό γιατί η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης αποτελεί προτεραιότητα. Πέρα από την οικονομική κρίση όμως, υπάρχει και μια βαθύτερη και ίσως πιο επικίνδυνη κρίση αξιών. Οι παραδοσιακές ελληνικές αξίες όπως οικογένεια, πατριωτισμός, φιλότιμο, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και άλλες φθίνουν, αν και παρ’ όλα αυτά τις βρίσκουμε ακόμα και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου. Αυτές είναι οι αξίες με τις οποίες επιβίωσε το ελληνικό έθνος, και αυτές είναι που πρέπει να ενστερνιστούμε και να εμφυσήσουμε στις επόμενες γενιές.
Ο Ελληνισμός δεν έχει μείνει ανέπαφος από τη γενικότερη αυτή κρίση και παρακμή. Αντίθετα, δέχεται πιέσεις από πολλές κατευθύνσεις. Η παγκοσμιοποίηση και τα επακόλουθά της, η λαθρομετανάστευση, η συρρίκνωση του Ελληνικού πληθυσμού και η διαρκής κατηφορική πορεία της παιδείας και της γλώσσας μας είναι μερικές από τις αιτίες. Ταυτόχρονα οι ευκαιριακές διεκδικήσεις των «γειτόνων» μας αυξάνονται επικίνδυνα. Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ήταν τραγικά κατώτερες των περιστάσεων, φέροντας την κύρια ευθύνη για τις εξελίξεις αυτές. Ως εδώ όμως και μη παρέκει!
Η εξουσία στον πολίτη - Αρχές
Ήρθε η ώρα να πάρουν οι πολίτες την εξουσία στα χέρια τους και να απαλλάξουν το κράτος από το κομματικό μόρφωμα που έχει απαξιώσει κάθε έννοια της δημόσιας ζωής, που έχει καταλύσει τη δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε. Ήρθε η ώρα να θέσουμε την κυβέρνηση και πάλι στην υπηρεσία του πολίτη και να δημιουργήσουμε ένα κράτος που να βασίζεται στις παρακάτω αρχές:
1. Απονομή δικαιοσύνης, λογοδοσία κάθε αξιωματούχου, από τον τελευταίο υπάλληλο μέχρι τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
2. Διαφάνεια
3. Πλήρη εφαρμογή του Συντάγματος και των Νόμων
4. Συνέχεια του Κράτους με δημιουργία σταθερού νομοθετικού πλαισίου
5. Ουσιαστικό έλεγχο της εξουσίας από τους πολίτες με δημοψηφίσματα, και ουσιαστική δυνατότητα των πολιτών να νομοθετούν
6. Νομοθετική κατοχύρωση υπερκομματικών Εθνικών Συμβουλίων για τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό σε μείζονος σημασίας Εθνικά θέματα (εξωτερική πολιτική, μεταναστευτικό, μειονότητες, Παιδεία, και άλλα)