Η έκπληξη των Περσών μετά τη μάχη του Μαραθώνα, όταν προσπάθησαν να αιφνιδιάσουν την Αθήνα. Τους περίμεναν «εννιά χιλιάδες ασπίδες»
Στη μάχη του Μαραθώνα 10.000 κατάφρακτοι Ελληνες (9.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς), συνέτριψαν την τουλάχιστον υπερδιπλάσια περσική δύναμη των Δάτη και Αρταφέρνη. Περίπου 6.000 Πέρσες έπεσαν στο πεδίο της μάχης. Οι υπόλοιποι κατάφεραν να διασωθούν επιβιβαζόμενοι στα πλοία τους, που ναυλοχούσαν στον όρμο του Μαραθώνα. Η ήττα των εισβολέων ήταν σοβαρή, αλλά όχι ολοκληρωτική. Το περσικό εκστρατευτικό σώμα διατηρούσε το σύνολο σχεδόν του στόλου του άθικτο και ολόκληρο το ιππικό του, το οποίο δεν είχε εμπλακεί στη μάχη. Επιπλέον, μεγάλο τμήμα του πεζικού παρέμενε αξιόμαχο αν και με σημαντική πτώση του ηθικού εξαιτίας της δεινής ήττας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τα περσικά πλοία απέπλευσαν από τον Μαραθώνα και αφού παρέλαβαν τους αιχμάλωτους Ερετριείς από την νησίδα Αιγιλία, κατευθύνθηκαν προς το Σούνιο. Ο Αρταφέρνης σχεδίαζε να φτάσει στο Φάληρο, να κάνει απόβαση και να κινηθεί εναντίον της Αθήνας πριν να επιστρέψουν οι Αθηναίοι από τον Μαραθώνα. Ο Έλληνας ιστορικός πιθανολογεί μάλιστα ότι κάποιοι φιλοπέρσες Αθηναίοι ειδοποίησαν τον περσικό στόλο με ηλιακό σήμα, πως η Αθήνα φρουρούνταν ανεπαρκώς....
Οι Βαυαροί βάζουν τέλος στον κοινοτισμό στην Ελλάδα το 1834
Δείτε στον σύνδεσμο για το Νόμο Περί Συστάσεως των Δήμων 27.12.1833 (ΦΕΚ 3/10-1-1834) των Βαυαρών του Όθωνα, και ειδικότερα στο άρθρο 38 παρ. 2 εδ. β, πώς απαγόρευσαν οποιαδήποτε ενασχόληση της Ολομέλειας των δημοτών με τα κοινά.
Συγκεκριμένα λέει το κείμενο:
«Συνελεύσεις της ολομελείας των δημοτών πρός σύσκεψιν και απόφασιν περί δημοτικών ή άλλων υποθέσεων δεν επιτρέπονται».
Αυτή ακριβώς η διάταξη, που ήρθε γραμμένη στα γερμανικά, και που επικρατεί έκτοτε, είναι που σκότωσε τον κοινοτισμό (μια παράδοση χιλιετιών) στην Ελλάδα.
Προφανώς θεωρήθηκε ανίκανος ο ελληνικός λαός να αποφασίζει για τα κοινά. Αυτή λοιπόν η άποψη επικράτησε έκτοτε σε όλα τα Συντάγματα του ελληνικού κράτους και στην πολιτική πρακτική, όχι μόνο για την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά ακόμα και για τα δημοψηφίσματα.
Ο λαός στη μεταπολίτευση κλήθηκε 2 φορές μόνο να αποφασίσει με δημοψήφισμα. Η πρώτη ήταν για το θεσμό της βασιλείας. Μια φορά μόνο κλήθηκε ο λαός, τον Ιούλιο του 2015, να αποφασίσει για κάποιο θέμα και η λαϊκή βούληση ανατράπηκε αυθαίρετα.
Στον νόμο «Καλλικράτη», υπήρχε το άρθρο 216 που προέβλεπε τοπικά δημοψηφίσματα, αλλά είχε ως προϋπόθεση να εκδοθεί προηγουμένως Προεδρικό Διάταγμα που θα ενεργοποιούσε αυτό το άρθρο, και το οποίο φυσικά δεν εκδόθηκε ποτέ.
Αυτά στον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία.
Ελύτης: Ἀπό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σᾶς τό πῶ ἀμέσως: ἀπό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη ἀσυμφωνία μεταξύ τοῦ πνεύματος τῆς ἑκάστοτε ἡγεσίας μας καί τοῦ «ἤθους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολο του!
Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958, τα λόγια του παραμένουν επίκαιρα.
Ζητεῖται ἡ γνώμη σας, κύριε Ἐλύτη, ἡ ἐντελῶς ἀνεπιφύλακτη καί ἀδέσμευτη, ἐπάνω σέ ὅ,τι θεωρεῖτε ὡς τήν πιό κεφαλαιώδη κακοδαιμονία τοῦ τόπου. Ἀπό τί κυρίως πάσχουμε καί τί πρωτίστως μᾶς λείπει; Ποιά θά ὀνομάζατε «πρώτη μάστιγα» τῆς νεοελληνικῆς ζωῆς;
Ἀπό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σᾶς τό πῶ ἀμέσως: ἀπό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη ἀσυμφωνία μεταξύ τοῦ πνεύματος τῆς ἑκάστοτε ἡγεσίας μας καί τοῦ «ἤθους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολο του!
Οι απώλειες των Ελληνικών αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια της κατοχής
Οι κλοπές, καταστροφές, βανδαλισμοί και λεηλασίες των Ελληνικών αρχαιοτήτων από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους κατά τη διάρκεια της κατοχής, καταγραμμένα στο βιβλίο ΖΗΜΙΑΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ.